Złóż zamówienie do 12:00 w dzień roboczy, a wyślemy je tego samego dnia.

Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z nami!

Tel.: 509926426

Email.: info@wczesnaedukacja.pl

Wybierz język:
PL / DE

Do darmowej dostawy: 400,00 zł

do kasy suma: 0,00 zł
Jak liczyć głoski? Rodzaje głosek w języku polskim 0
Rodzaje głosek w języku polskim

Poradnik: Rodzaje głosek w języku polskim – jak je rozpoznawać i liczyć?

 

Głoski są podstawowymi jednostkami dźwiękowymi w mowie, które tworzą słowa. W języku polskim znajomość rodzajów głosek jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście nauki poprawnej wymowy, ortografii oraz fonetyki. Jak liczyć głoski, na jakie typy się dzielą, a także przedstawimy ich pełen podział z przykładami.

 

Co to są głoski i jak je liczyć?

 

Głoski to najmniejsze dźwiękowe jednostki języka, które wymawiamy i słyszymy. W odróżnieniu od liter (które zapisujemy), głoski odnoszą się do rzeczywistych dźwięków mowy.

Aby policzyć głoski w wyrazie, należy skupić się na liczbie dźwięków, które wymawiamy, a nie na liczbie liter. Oto kilka przykładów:

 

• „kot” – 3 litery, 3 głoski: [k], [o], [t].

• „świeca” – 6 liter, 5 głosek: [ś], [f], [j], [e], [c], [a].

• „rzodkiewka” – 10 liter, 9 głosek: [r], [z], [o], [d], [k], [j], [e], [f], [k], [a].

 

Podział głosek – rodzaje i przykłady

 

W języku polskim głoski dzielimy na samogłoski i spółgłoski. Każdy z tych typów ma swoje specyficzne cechy i podziały, które warto poznać.

 

1. Samogłoski

 

Samogłoski to dźwięki, które powstają bez żadnych przeszkód w jamie ustnej, czyli strumień powietrza przechodzi przez gardło, jamę ustną i nosową bez żadnych zatorów. Samogłoski w języku polskim zawsze są dźwięczne (czyli w ich artykulacji drgają struny głosowe).

 

• Polskie samogłoski to: a, e, i, o, u, y, ą, ę.

 

Przykłady samogłosek w słowach:

 

• a – „mama” [m-a-m-a]

• e – „leszcz” [l-e-ś-tʃ]

• i – „igła” [i-g-ł-a]

• o – „kot” [k-o-t]

• u – „but” [b-u-t]

• y – „ryba” [r-y-b-a]

• ą – „kąt” [k-ą-t]

• ę – „mięta” [m-i-ę-t-a]

 

2. Spółgłoski

 

Spółgłoski to dźwięki, które powstają w wyniku różnego rodzaju przeszkód w jamie ustnej – strumień powietrza napotyka przeszkody, takie jak język, zęby, wargi czy podniebienie. Spółgłoski mogą być dźwięczne (drgają struny głosowe) lub bezdźwięczne (struny głosowe nie drgają).

 

Spółgłoski dzielimy na kilka grup w zależności od różnych kryteriów:

 

Podział spółgłosek:

 

1. Ze względu na dźwięczność:

• Spółgłoski dźwięczne: Podczas ich artykulacji drgają struny głosowe, np.: b, d, g, z, ż, w, m, n.

• Przykłady: „dom” [d-o-m], „góra” [g-u-r-a]

• Spółgłoski bezdźwięczne: Przy ich wymowie struny głosowe nie drgają, np.: p, t, k, s, sz, f, ch.

• Przykłady: „kot” [k-o-t], „szkoła” [sz-k-o-ł-a]

2. Ze względu na sposób artykulacji:

• Spółgłoski zwarte: Przy ich wymowie dochodzi do chwilowego zamknięcia przepływu powietrza, np.: p, b, t, d, k, g.

• Przykład: „tata” [t-a-t-a]

• Spółgłoski szczelinowe: Powietrze przechodzi przez wąską szczelinę, np.: s, z, sz, ż, f, w.

• Przykład: „szum” [sz-u-m]

• Spółgłoski nosowe: Powietrze przechodzi przez nos, np.: m, n.

• Przykład: „nos” [n-o-s]

3. Ze względu na miejsce artykulacji:

 

• Wargowe: Dźwięk powstaje przy udziale warg, np.: p, b, m, w.

• Przykład: „mama” [m-a-m-a]

• Zębowe: Dźwięk powstaje przy udziale języka i zębów, np.: t, d, s, z.

• Przykład: „szczęka” [s-cz-ę-k-a]

• Dziąsłowe: Dźwięk powstaje przy udziale języka i dziąseł, np.: sz, ż, cz, dż.

• Przykład: „szum” [sz-u-m], „czapka” [cz-a-p-k-a]

• Podniebienne: Dźwięk powstaje przy udziale języka i podniebienia, np.: ś, ź, ć, dź, j.

• Przykład: „ślimak” [ś-l-i-m-a-k], „jeden” [j-e-d-e-n]

• Tylnopodniebienne: Dźwięk powstaje przy udziale tylnej części języka i podniebienia, np.: k, g, ch.

• Przykład: „kot” [k-o-t], „chłopak” [ch-ł-o-p-a-k]

• Gardłowe: Dźwięk powstaje w gardle, np.: h.

• Przykład: „hałas” [h-a-ł-a-s]

 

Głoski miękkie i twarde

 

Warto jeszcze wspomnieć o podziale na głoski miękkie i twarde:

 

• Głoski miękkie: Wymagają użycia języka przy podniebieniu i są oznaczane za pomocą kreski (np. ś, ć, ń) lub dodaniem litery „i” (np. „si”, „ci” w słowach „siostra”, „ciało”).

• Przykład: „siostra” [ś-i-o-s-t-r-a]

• Głoski twarde: Nie wymagają miękkiej artykulacji, np.: s, c, n.

• Przykład: „noc” [n-o-c]

 

Głoski to podstawowe jednostki dźwiękowe w języku polskim, które możemy podzielić na samogłoski i spółgłoski. Samogłoski to dźwięki tworzone bez przeszkód w jamie ustnej, natomiast spółgłoski powstają, gdy powietrze napotyka przeszkody w postaci języka, warg lub zębów. Spółgłoski dzielą się na różne grupy w zależności od dźwięczności, sposobu artykulacji i miejsca artykulacji.

 

Znajomość podziału i rodzajów głosek pomaga lepiej rozumieć zasady ortograficzne, poprawnie wymawiać słowa oraz analizować dźwięki mowy w języku polskim. Jest to szczególnie przydatne w edukacji oraz nauce języka na każdym etapie.

Komentarze do wpisu (0)

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl