Kryteria oceny możliwości dziecka
-
uzdolnienia umysłowe, intelektualne – wydają się najbardziej oczywistą miarą. Są widoczne od najmłodszych lat człowieka, nie ulegają zmianom w ciągu życia. Najprostszym wykładnikiem tego typu uzdolnień jest posiadane przez dziecko IQ. Przyjmuje się że powyżej 135 IQ człowiek należy do grupy bardzo uzdolnionych ludzi. W praktyce oznacza to przynależność do 5-10% najinteligentniejszych ludzi. To właśnie na tej grupie skupiają się badacze wielkich talentów.
-
możliwości poznawcze – tu skupiamy się na procesie myślenia, przetwarzania informacji, analizie sytuacji lecz nie na wyniku tych procesów. Ta koncepcja koncentruje się często na bardzo wczesnym rozwoju człowieka, już od pierwszych dni życia. Uzdolnione dzieci stosują tzw. myślenie metapoznawcze - to znaczy potrafią myśleć o własnym myśleniu, rozpoznawać i analizować.
-
model skupiający się na osiągnięciach – według niego liczy się skutek. Zwolennicy tego poglądu pokładają dużą nadzieję w środowisku, które kształtuje dziecko o ponadprzeciętnych możliwościach. Zwracają uwagę na rolę wczesnego odkrycia predyspozycji u dziecka. Odpowiedniego wsparcia, a przede wszystkim niehamowania naturalnej chęci do nauki. I tu pamiętajmy – jeśli nie spróbujemy, nasze dzieci nie rozwiną swoich zdolności a szacuje się, że ponad połowa dzieci o nieprzeciętnych uzdolnieniach nie rozwinie ich z powodów ograniczeń środowiska, w którym dorastają.