W kontekście problemów dzieci, warto zrozumieć, dlaczego dla dziecka nawet drobne z perspektywy dorosłego sytuacje mogą wydawać się ogromnymi wyzwaniami. Z pozoru błahy problem , który wydaje się mało istotny lub niewielki w oczach osoby oceniającej, dla drugiej strony może być naprawdę ważny lub trudny do rozwiązania. Jest to subiektywne postrzeganie, wynikające z różnic w doświadczeniu, emocjach i priorytetach między rodzicami i dziećmi. Aby uniknąć sytuacji, w której nastolatek przestaje rozmawiać z rodzicem, należy już od najmłodszych lat budować zdrową, otwartą i wspierającą relację. Nastolatkowie często oddalają się od rodziców z powodu błędów popełnionych wcześniej, takich jak bagatelizowanie ich problemów, brak zrozumienia czy brak przestrzeni na wyrażanie emocji.

 Dlaczego małe problemy są duże dla dziecka?

1. Brak doświadczenia życiowego

Dzieci nie mają bagażu doświadczeń, który pozwalałby im ocenić skalę problemu. To, co dla dorosłego wydaje się banalne, dla dziecka może być całym światem.

2. Intensywne emocje

Dzieci przeżywają wszystko bardzo intensywnie, ponieważ ich zdolność do regulacji emocji dopiero się rozwija.

3. Znaczenie drobnych rzeczy

Z perspektywy dziecka, mały konflikt z rówieśnikiem, zagubiona zabawka czy trudność w zadaniu domowym to poważna sprawa, bo dotyka ich bezpośrednich potrzeb i poczucia bezpieczeństwa.

Jak podejść do problemu dziecka?

1. Słuchaj z uwagą

Zamiast szybko oceniać sytuację, wysłuchaj dziecka bez przerywania. Daj mu poczucie, że jego emocje i przeżycia są ważne.

2. Unikaj bagatelizowania

Zwroty typu „To nic takiego”, „Eee, kupimy zaraz nowe” czy „Za chwilę zapomnisz” mogą sprawić, że dziecko poczuje się niezrozumiane i nieważne.

3. Okazuj empatię

Powiedz coś w stylu: „Rozumiem, że to ważna sprawa i jest ci smutno”. Dziecko potrzebuje wiedzieć, że jego emocje są normalne.

4. Pomóż znaleźć rozwiązanie

Wspólnie z dzieckiem zastanówcie się, co można zrobić. „Mam kilka pomysłów, postaramy się to naprawić” To nie tylko pokazuje, że traktujesz jego problem poważnie, ale też uczy dziecko radzenia sobie z trudnościami.

5. Pokaż perspektywę

Możesz delikatnie pomóc dziecku spojrzeć na problem z innej strony, ale nie umniejszając jego emocji. Na przykład: „W pierwszej chwili  to wydaje się trudne, ale razem coś możemy wymyśleć, a mam już parę propozycji”.

6. Ucz na przyszłość

Każda taka sytuacja to okazja, by nauczyć dziecko, jak radzić sobie z emocjami i problemami w przyszłości.

Dlaczego to ważne?

 Traktowanie problemów dziecka z szacunkiem buduje jego poczucie własnej wartości i zaufanie do rodzica. Uczy również, że każdy problem, nawet najmniejszy, można rozwiązać z odpowiednim podejściem. Aby dziecko w przyszłości ufało rodzicom i czuło się bezpieczne, przychodząc do nich z problemami, kluczowe jest budowanie tej relacji już od najmłodszych lat. Przede wszystkim jednak zrozumienie, że przeżywające problem dziecko widzi go przez pryzmat swoich uczuć i sytuacji, co nadaje mu większe znaczenie. Zaufanie między dzieckiem a rodzicem to proces, który wymaga konsekwencji, uwagi i otwartości.