Dzielenie się jest jedną z podstawowych umiejętności społecznych, którą dzieci nabywają w procesie wychowania. Nauka dzielenia się nie tylko wpływa na relacje z innymi, ale także kształtuje charakter, rozwija empatię i zdolność współpracy. Jest to kluczowy element rozwoju społeczno-emocjonalnego, który zaczyna się kształtować już we wczesnym dzieciństwie.

 

Dlaczego warto uczyć dzieci dzielenia się?

 Dzielenie się pomaga dziecku zrozumieć, że inni również mają potrzeby i pragnienia. Dzieci uczą się patrzenia na świat z perspektywy innych, co jest podstawą empatii. Na przykład, gdy dziecko dzieli się zabawką z rówieśnikiem, uczy się rozpoznawać i respektować potrzeby innych, co sprzyja budowaniu zdrowych relacji.

 Dziecko, które potrafi się dzielić, łatwiej nawiązuje przyjaźnie i buduje pozytywne relacje z rówieśnikami. Dzieci, które nie są uczone dzielenia się, mogą być postrzegane jako samolubne, co może prowadzić do izolacji społecznej.

 Nauka dzielenia się uświadamia dziecku, że relacje międzyludzkie są ważniejsze niż posiadanie przedmiotów. Na przykład, dziecko, które dzieli się ulubionym ciastkiem, doświadcza radości płynącej z dawania, co może prowadzić do większej satysfakcji z relacji z innymi.

 Mit o “egoistycznym jedynaku” jest często przesadzony. W rzeczywistości jedynaki mogą nauczyć się dzielenia się równie dobrze, jak dzieci z rodzeństwem, jeśli są odpowiednio wychowywane. Rodzice, którzy sami dzielą się z dzieckiem i innymi, pokazują, jak ważne jest to zachowanie. Organizowanie zabaw z innymi dziećmi umożliwia jedynakowi praktykowanie dzielenia się w naturalnych sytuacjach. Wyjaśnianie, dlaczego warto się dzielić, i podkreślanie korzyści emocjonalnych płynących z tego zachowania to taka sama nauka i wiedzą jaką dzielimy się z dzieckiem przy innych okazjach.

 

Co się stanie, jeśli dziecko nie nauczy się dzielić?

 

Brak nauki dzielenia się może prowadzić do rozwoju cech egoistycznych.

1. Trudności w relacjach społecznych

Egoistyczne dziecko często nie jest lubiane w grupie, co może prowadzić do wykluczenia społecznego i trudności w budowaniu relacji w dorosłości.

2. Problemy z empatią

Dziecko, które nie nauczyło się dzielić, może mieć trudności z rozumieniem i akceptowaniem perspektywy innych, co może wpływać na jego zdolność do współpracy i funkcjonowania w zespole.

3. Zachowania roszczeniowe

Egoizm może prowadzić do przekonania, że “wszystko mi się należy”, co w dorosłości może skutkować trudnościami w pracy, w związku i w relacjach z innymi.

 

Dlaczego egoizm jest negatywną cechą?

 Egoizm, czyli nadmierne skupienie na własnych potrzebach kosztem innych, może prowadzić do problemów w relacjach międzyludzkich. Ludzie postrzegają egoistów jako osoby trudne we współpracy, co utrudnia budowanie więzi i pracy w grupie. Przykłady z życia:

• Pracownik, który nie dzieli się wiedzą z zespołem, może być pomijany przy awansach.

• Partner w związku, który zawsze stawia swoje potrzeby na pierwszym miejscu, może prowadzić do rozpadu relacji.

 

Egoizm w dzieciństwie, jeśli nie jest korygowany, może się pogłębiać w dorosłości, prowadząc do narcyzmu, braku empatii i problemów w życiu społecznym.

 

Praktyczne sposoby nauki dzielenia się

1. Pochwały za dzielenie się: Doceniaj i chwal dziecko, gdy dzieli się z innymi, np. “To było bardzo miłe, że podzieliłeś się swoim ciastkiem.”

2. Zabawy kooperacyjne: Gry zespołowe i zabawy, w których dzieci muszą współpracować, uczą dzielenia się i wspólnego działania.

3. Historia jako przykład: Czytaj dziecku książki, które pokazują korzyści dzielenia się, np. „Jeż Jerzyk i jego przyjaciele”.

4. Unikaj zmuszania: Zamiast wymuszać dzielenie się, pokaż dziecku, jakie korzyści z tego płyną, np. wspólna radość z zabawy.

 

Nauka dzielenia się ma ogromne znaczenie wychowawcze. To nie tylko kwestia bycia miłym, ale także rozwijania kluczowych umiejętności społecznych, takich jak empatia, współpraca i troska o innych. Ucząc dziecko dzielenia się, kształtujemy jego charakter i przygotowujemy je do budowania zdrowych relacji w dorosłym życiu. Nawet jedynak może wyrosnąć na osobę, która ceni wartość współdziałania i potrafi dzielić się z innymi – wystarczy odpowiednie podejście wychowawcze.